ریخته‌گری جز اولین روشهای تولید و شکل‌دهی مواد است که از گذشته های دور، برای تولید بسیاری از ابزار و قطعات ازآن استفاده می شود. این روش از طریق ذوب کردن فلز یا آلیاژ و ریختن مذاب در محفظه‌ای بنام قالب که این محفظه قبلا به شکل مورد نظر درست شده است، انجام می‌شود. دو عامل مهم در به دست آمدن یک قطعه خوب دخیل است: 1- فلز خالص یا آلیاژ ذوب شده با دمای ذوب مناسب 2- قالب خوب

از جمله خصوصیاتی که سبب تولید قطعات به روش ریخته‌گری می‌شود، می توانیم به موارد زیر موارد اشاره کنیم:

·        پیچیدگی فنی قطعه و عدم قابلیت تولید آن از طریق سایر روشهای تولید

·        نیاز نداشتن به خصوصیات و مشخصه های فنی خاص از نظر ساختار کریستالی مواد

·        هزینه نسبتاً پایین

·        امکان پذیری انجام کار مکانیکی مانند آهنگری ، نورد و یا روزن رانی پس از مرحله ریخته گری

·        ایجاد سطح صاف و ابعاد دقیق

ریخته‌گری با توجه به تکنولوژی و مجموعه تجهیزاتی که در قالب گیری دخیل هستند شامل موارد زیر می‌شود: ریخته‌گری در قالب ماسه‌ای، ریخته‌گری به روش ریژه (قالب‌های فلزی)، ریخته‌گری در قالب فلزی و با فشار کم، ریخته‌گری در قالب فلزی و با فشار بالا، دیزاماتیک، ریخته‌گری دقیق، ریخته‌گری در قالب‌های کوبشی و غیره. هر یک از موارد فوق دارای کاربردی است، که با توجه به میزان تولید قطعه، کیفیت مورد نظر آن، ابعاد و جنس قالب، از هر یک از این روشها استفاده می‌شود. این فرایند تولید در بسیاری از رشته های مهندسی مانند مهندسی صنایع، مهندسی مکانیک و ... آموزش داده می‌شود. بدین منظور دانشگاه شهاب دانش اقدام به راه‌اندازی کارگاه ریخته‌گری کرد تا نیاز دانشجویان در رشته‌های مربوطه پاسخ داده شود.